Dwadzieścia lat dorastania

Irlandia, jako kraj, przeżyła niemało. Najazdy wikingów, najazdy normańskie, a potem wielowiekową walkę z naporem anglosaskim. Kultura irlandzka zanikała, język zamierał. Były jednak takie enklawy w Irlandii, które nie interesowały Anglików. To najodleglejsze części kraju, najbiedniejsze. Tam ukrywali się poeci, którzy nie chcieli wyrzec się własnej tożsamości, piszący w języku irlandzkim, to tam, w najprymitywniejszych regionach Irlandii, gdzie ludzie byli „oderwani od świata”, przetrwał ten język...

Jednym z takich miejsc jest wyspa Basket. Do dziś mało kto mówi tam po angielsku. Wykorzystali to lingwiści badający język irlandzki i chociaż z dużymi oporami, namówili mieszkańców wyspy do pisania pamiętników, do opisania ich własnego życia. Stało się to jednak klęską dla tej wyspy. Najbardziej znani pisarze zdradzali ją, szukając lepszego życia emigrowali z wyspy, a chcąc się lepiej sprzedawać, zaczęli pisać po angielsku.

Ta książka to historia jednego z wyspiarzy. Napisał ją sam, w języku irlandzkim. Okazała się na tyle dobra, że znalazła uznanie na całym świecie, doczekała się wielu tłumaczeń...

Uwagi: dodatkowa okładka z folii.