Żywot młodzika niepoczciwego imieniem Pablos czyli Wzór dla obieżyświatow i zwierciadło filutów

Ze Słowa wstępnego Piotra Sawickiego:
Ta jedyna powieść napisana przez Queveda (…) wydana została po raz pierwszy w Saragossie w r. 1626, najprawdopodobniej bez wiedzy i zgody autora. Pierwsza redakcja tego utworu sięga jednak lat znacznie wcześniejszych, 1603-1604, jak o tym świadczą zawarte w nim aluzje do postaci, dzieł i wydarzeń historycznych z pierwszych lat stulecia. (…)
Wbrew rozpowszechnionej w krytyce hiszpańskiej opinii, przypisującej autorowi jedynie chęć zabawienia dowcipnymi „konceptami” czytelnika, [książka ta] zawiera interesujący i bogaty materiał socjologiczny, pozostając wciąż żywym i niezmiernie plastycznym obrazem całego niemal współczesnego autorowi społeczeństwa hiszpańskiego, obrazem nakreślonym z wyraźną pasją satyryczną, z równie wyraźnych pozycji klasowych. Pogarda i sarkazm wobec wyrzutków społeczeństwa, takich jak Pablos i jego rodzina, a nawet skrajna nienawiść, jakiej dowody – zgodnie z rozpowszechnionymi wówczas przesądami rasowymi – daje Quevedo w stosunku do Morysków, Żydów czy „nowych chrześcijan”, sąsiadują z pobłażliwą ironią wobec ubogich hidalgów, członków „akademii poszukiwania fortuny”, w których kompanii znajduje się Pablos w Mardycie, oraz z wyraźnym akceptowaniem postawy nielicznych przedstawicieli bogatej szlachty (…) Quevedo jest pełen obrzydzenia dla ciała, będącego siedzibą niskich, zwierzęcych instynktów, i zgodnie z barokowym naturalizmem, który lubował się w odmalowywaniu ohydy, manifestuje swój wstręt wobec spraw cielesnych w różnoraki sposób, nie szczędząc rażących nasze zmysły wrażeń i obrazów. „Żywot młodzika” zawiera liczne opisy czynności fizjologicznych i towarzyszących im zapachów, pijaństwa i obżarstwa, zboczeń seksualnych, a nawet kanibalizmu.

Uwagi:

Nieznaczne uszkodzenia oprawy, zakurzone brzegi stron.