W morzu śmierci. Wspomnienie syna

Do końca wierzyła, że jeszcze raz uda jej się uniknąć śmierci. Chciała żyć jak najdłużej, choćby „po to tylko, by oglądać, jak ten świat głupieje”. Susan Sontag, wybitna intelektualistka, pisarka, eseistka i aktywistka. Wiele lat zmagała się z nawrotami choroby nowotworowej, zmarła na białaczkę 28 grudnia 2004 roku. „Straciliśmy jeden z najświetniejszych, niezależnych umysłów naszej epoki” – mówiła na wieść o jej śmierci profesor Maria Janion. W morzu śmierci. Wspomnienie syna to opowieść o woli życia, o nadziei i o umieraniu. To wzruszająca i osobista relacja syna Sontag, dziennikarza Davida Rieffa, prawdziwy hołd złożony autorce Choroby jako metafory. Obserwujemy więc jej ostatnią walkę z nowotworem, podziwiamy niezłomną wiarę w medycynę, ale przeżywamy również gorycz chwil zwątpienia. Susan Sontag nie chciała umierać i nie chciała godzić się z faktem, że nie jest kimś wyjątkowym, a jej życie, tak jak życie każdego śmiertelnika, zmierza do nieuchronnego końca.